سلام
یک دست بر دستان او
یک دست بر گیسوش
یک زخم با لبهای او
یک زخم از ابروش
مرغی گرفتار آمده در دام چشمانش
دامی صمیمانه برای صید بازیگوش
هشیار بودم تا زمان دیدن ساقی
زان پس میان مردمان، دیوانه ای مدهوش
زان پس مداوم نام او در یاد می آمد
مانند ماه آسمانها در شب خاموش
با حالتی از ابروانش در تکاپوها
چون شاخه های بیدِ لرزان، گرم در آغوش
چون خوشه های عاشقی در یاد پیمانه
چون باده در پیمانه های عاشقی در جوش
در آسمانش چشم ما چشم انتظار او
در زیر پایش خاکها با قلب ما مفروش
بر گونه اش باران اشک ما چو پروانه
چیزی شبیه سوختن در سینه اش منقوش
یادش شباهنگام در رویای بودنها
نامش سحرگاهان میان نغمه ی چاووش
می میرم از رویای دیدارش در این دنیا
از حسرت بوسیدن لبهاش تا بازوش...
میم و حا...
